လူတိုင်း လူတိုင်းမှာ သမိုင်းကိုယ်စီရှိကြပါသည်။ လူတို့သည် ကိုယ့်သမိုင်းကို ကိုယ်ဖော်ဆောင်ကြသည် ဆိုသည်မှာ ပြောစရာလိုမည် မထင်ပေ။ ကောင်းသော လုပ်ရပ်များကို လုပ်ဆောင်လျှင် ကောင်းကျိုးရဲ့ ရလဒ်ကို စံစားရသလို မကောင်းသော လုပ်ရပ်များကို လုပ်ဆောင်ကြသူများ၏ ရလဒ်သည်လည်း ထိုနည်းတူ ခံစားရမည် ဖြစ်ပါသည်။ အမှန်တကယ်တော့ လုပ်ရပ်ရှိလို့ ရလဒ်ဆိုတာ ဖြစ်ပေါ်လာရခြင်းသာ ဖြစ်ပါသည်။ လုပ်ရပ်နှင့် ရလဒ်ရဲ့ အဓိကဇာတ်လိုက်ကျော်ကတော့ စိတ်ဓာတ်ဆိုတဲ့အရာက ဦးဆောင်ခေါ်ယူသွားခြင်းပင် ဖြစ်ပါသည်။
လူတို့မှာ စိတ်ဓာတ်ကိုယ်စီရှိကြပါသည်။ ထိုစိတ်ဓာတ်သည် မွေးရာပါ ပင်ကိုစိတ်ပင် ဖြစ်ကြပါသည်။ တချို့ကျတော့ အကျင့်စာရိတ္တဟူ၍လည်း သုံးနှုန်းပြောဆိုလေ့ရှိကြပါသည်။ မည်သို့ပင် ဆိုသည်ဖြစ်စေ လူအများစုသည် ကိုယ့်သမိုင်းကို ကိုယ်ရေးနေကြသည်ကို အမှုမဲ့ အမှတ်မဲ့ နေထိုင်လေ့ရှိကြသလို ကိုယ်ပြုသောကံ ကိုယ့်ထံပြန်သည်ကို မေ့လျော့နေကြလေသည်။
တစ်ဦးတစ်ယောက်၏ လုပ်ရပ်သည် မိမိကိုယ်တိုင်သော်လည်းကောင်း၊ မိမိနှင့် ပတ်သက်သောသူများ ကိုလည်း ရလဒ်သည် ရောက်ရှိသွားတတ်ကြပါသည်။ ဥပမာ – ဘယ်သူရဲ့သမီးလေးပေါ့။ တော်လိုက်တာ သူ့အဖေအတိုင်းပဲ၊ သူ့အဖေကလည်း ဆရာ၀န်ကြီးလေ၊ ပါမောက္ခကြီးပေါ့ ဆိုကြသလို နောက်တစ်ယောက်ကို ကျပြန်တော့ ဒီကောင်လေး အတော်ဆိုးတာ၊ သူလည်း သူ့အဖေလို လာမှာပဲ ကြည့်နေ သူ့အဖေလို အရက်သမားပဲ ဖြစ်မှာပေါ့ ဆိုတဲ့စကားများသည် သူတို့ရဲ့ မိဘများ၏ လုပ်ရပ်များအပေါ် သြဇာလွှမ်းမိုးပြီး ထွက်ရှိလာသော ရလဒ်များပင် ဖြစ်ပါသည်။
သူတို့၏ လုပ်ရပ်တို့က သူတို့၏ စိတ်ဓာတ်မြင့်မြတ်ခြင်း၊ နိမ့်ကျခြင်းတို့ကို ဖော်ညွှန်းနေပါသည်။ လူတိုင်း လူတိုင်းသည် ငယ်ရာမှ ကြီးလာကြပါသည်။ သားသမီး အပြားသုံးပါးရှိသည်ဟု ဓမ္မပဒတွင် ဖတ်ရှုဖူးပါသည်။ ၁။ အတိဇာတ သားသမီး၊ ၂။ အနုဇာတ သားသမီး၊ ၃။ အ၀ဇာတ သားသမီး ဟူ၍ ဖြစ်ပါသည်။
အတိဇာတ သားသမီးဆိုသည်မှာ မိဘထက် ပို၍ အသိအမြင် အတတ်ပညာရှိပြီး ထူးချွန် ထက်မြတ်သော သားသမီးတို့ကို ဆိုပါသည်။
အနုဇာတ သားသမီးဆိုသည်မှာ မိဘနှင့် တန်းတူမျှ အသိပညာရှိသော သားသမီးတို့ကို ဆိုလိုပါသည်။
အ၀ဇာတ သားသမီးတို့မှာကား မိဘအောက် အသိဥာဏ် ပညာ လျော့၍ အသိအမြင် အတတ်ပညာ မရှိသည့်အပြင် ယုတ်ညံ့သော စိတ်ဓာတ်ရှိသူများဟူ၍ ဆိုထားပါသည်။
လူတို့၏ အသိအမြင် ဥာဏ်ပညာတို့ကို လိုက်၍ အောင်မြင်မှု မအောင်မြင်မှုတို့သည် သူတို့၏ ဘ၀တစ်လျောက် စိတ်ဓာတ်နှင့် ပြုလုပ်သော လုပ်ရပ်အပေါ် မူတည်၍ ကောင်းကျိုး မကောင်းကျိုး ရလဒ်များကို ရရှိလာကြပါသည်။
လူတစ်ဦး တစ်ယောက်ခြင်းစီ၏ အလုပ်ကြိုးစားခြင်းသည် ကြွယ်၀ချမ်းသာခြင်းလမ်းကို တည်ဆောက် နေခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ စိတ်ဓာတ်ရေးရာ ပျက်ပြားသွားလျှင် လုပ်သော လုပ်ရပ်၏ အကျိုးသည်လည်း ရလဒ်ကောင်းကို ရရှိမည် မဟုတ်ပါ။ အလုပ်ကို အလုပ်လိုသာ သဘောထား၍ လုပ်ကိုင်ခြင်းနှင့် အလုပ်ကို ကြိုးစား၍ လုပ်ကိုင်ခြင်းတို့အကြား ခြားနားမှုများစွာ ရှိပါသည်။ ဇွဲရှိရှိနှင့် အကောင်းဆုံး ကြိုးစားအားထုတ် လုပ်ကိုင်မှသာ လုပ်ငန်းတွင်ရော ဘ၀တွင်ပါ ပေါကြွယ်၀နိုင်ပါမည်။ မတူခြားသည်က အလုပ်ကို အလုပ်လိုသာ သဘောထား၍ လုပ်ကိုင်လျှင် လက်ခံနိုင်ဖွယ်ရှိသော ရလဒ်ကိုတော့ ရရှိမည် ဖြစ်ပါသည်။ အကယ်၍ အလုပ်ကို ကြိုးစားရိုးသားပြီး စိတ်စေတနာကောင်းများဖြင့် လုပ်ကိုင်ဆောင်ရွက်လျှင်မူ အကောင်းဆုံးရလဒ်ကို ရရှိမည် ဖြစ်ပါကြောင်း ပြောကြားလိုက်ရပါတော့သည်။
